Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Αλμυρά Μπισκότα


Μετροφυλλώντας ένα περιοδικό προχθές βρήκα μια συνταγή για αλμυρά μπισκότα με μπέικον και παρμεζάνα. Δεδομένου ότι δεν είχα μπέικον, αποφάσισα να το αντικαταστήσω με chorizo, το οποίο με κοίταζε από το ψυγείο εδώ και μέρες. Η συνταγή είναι πολύ εύκολη και γρήγορη. Τα μπισκότα είναι κατάλληλα για ένα διαφορετικό πρωινό ή απογευματινό συνοδευτικό του καφέ σας. Τρώγωνται ζεστά από το φούρνο ή το φούρνο μικροκυμμάτων ή κρύα.

1½ ποτ. αλεύρι
2 κ.γ. baking powder
1 αυγό
1 ποτ. γάλα
40 γρ. βούτυρο παγωμένο και κομμένο σε κυβάκια
25 γρ. παρμεζάνα τριμμένη
25 γρ. Chorizo ψιλοκομμένο
1 κ.γ. αλάτι
¼ κ.γ. πιπέρι cayenne
Τυρί φιλαδέλφεια για σερβίρισμα

Εκτέλεση:
  1. Χτυπάτε το αυγό σε ένα μπολ και ανακατεύεται με το γάλα.
  2. Σε ένα άλλο μπολ βάζετε το αλεύρι, το baking powder, το αλάτι και το πιπέρι.
  3. Ριζιάζετε με το βούτυρο και ανακατεύτετε το chorizo και την παρμεζάνα.
  4. Προσθέτετε λίγο λίγο το μείγμα αυγού-γάλακτος και ζυμώνετε μέχρι να γίνει ζύμη (μπορεί να μη χρειαστεί όλη η ποσότητα).
  5. Βάζετε τη ζύμη σε αλευρωμένη επιφάνεια και ανοίγετε σε φύλλο πάχους 1,5 εκ. περίπου
  6. Κόβετε σε στρογγυλά μπισκότα και αλείφετε με λίγο γάλα
  7. Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180C για 10 λεπτά περίπου μέχρι να ψηλώσουν και να ροδοκοκκινίσουν.
  8. Σερβίρετε σκέττα ή αλειμμένα με τυρί κρέμα, όπως προτιμάτε.

Υ.Γ. Αν θα χρησημοποιήσετε μπέικον τότε θα πρέπει να το ψήσετε σε τηγάνι μέχρι να γίνει τραγανό.

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Ξέρουν οι Άγγλοι τί είναι κουζίνα;

Προσοχή! Αυτή η ανάρτηση συνοδεύεται με τσάι και rich tea biscuits, μην σας πω και scones!

Το South Wingfield είναι ένα χωριουδάκι στην περιοχή Derbyshire της Αγγλίας, αρκετά μεγάλο για να έχει 3 μπυραρίες και αρκετά μικρό για να κοιμούνται οι κάτοικοί του με ξεκλείδωτες πόρτες.

Με φιλοξένησαν στο σπιτικό τους ένα ιδιαίτερο ζευγάρι μεσήλικων παρά κάτι Άγγλων. Ένα μικρό παραδοσιακό τυπικό αγγλικό σπίτι με κόκκινα κεραμίδια, δύο υπνοδωμάτια, σεμεδάκια για κουρτίνες, τζάκι, ξύλινη μικροσκοπική κουζίνα και κήπο στο βάθος.

Μπαίνοντας από την κύρια είσοδο, του πρώτου δωματίου προηγείται ένας μικρός στενός διάδρομος που η χρησιμότητα του είναι απλή - εκεί αφήνεις ομπρέλες, παλτά, γαλότσες και οτιδήποτε άλλο κουβαλούσες στο κρύο και στη βροχή όλη μέρα. Αφού ξεφορτωθείς τα βάρη της ημέρας προχωράς μέσα σε μια τεράστια (για τα δεδομένα του σπιτιού) βιβλιοθήκη με κυρίως δύο είδη βιβλίων, μαγειρικής και ψυχολογίας - ο παράδεισός μου! Βιβλία μαγειρικής από κάθε χώρα για κάθε κουζίνα, βιβλία που μιλούν για γεύσεις και πως αυτές γεννιούνται, ζουν και επηρεάζουν τη ζωή μας.

Μια μικρή πόρτα σε οδηγεί στην τραπεζαρία με ένα μεγάλο τραπέζι από ακατέργαστο ξύλο, ένα ζεστό βαθύ καναπέ και μια μεγάλη δερμάτινη καρέκλα απέναντι από το τζάκι. Οι δύο γάτες, ο κύριος γάτος (Mr Cat) και ο Τζίντζερ (πόσο πιο αγγλικά ονόματα;), έχουν μόνιμη θέση πάνω στα χέρια του καναπέ, να κοιτάνε ευθεία το τζάκι και να μισοκοιμούνται από την αύρα της φωτιάς.

Η μικροσκοπική ξύλινη κουζίνα χωράει μέσα περισσότερα πράγματα απ'όσα παλεύουν να αποθηκευτούν στην σαφώς μεγαλύτερη δική μου. Κατσαρόλες και κουτάλες, μπαχαρικά και βότανα, όλα πάνω στα ράφια να σε καλούν να παίξεις μαζί τους. Ψυγείο; ναι υπάρχει ψυγείο, μα η φύση και το κρύο έξω στον κήπο έχουν βρει κι αυτά τη χρησιμότητά τους στην κουζίνα.

Η Σούζαν ήθελε να με φιλέψει κάτι παραδοσιακό. The most traditional of all English dishes - Roasted Beef with Yorkshire Pudding. Βοήθησα λίγο, καθάρισα τις πατάτες και υπολόγισα το βάρος του βοδινού - έκανα τη βρώμικη δουλειά. Η Σούζαν είχε διαλέξει το τελειότερο κομμάτι του βοδινού γι'αυτό το γεύμα, παϊδάκια βοδινού, τα οποία έψησε άκοπα 15 λεπτάκια για κάθε κιλό τους και μετά τα άφησε να ξεκουραστούν άλλα είκοσι λεπτά εκτός φούρνου.

Αποτέλεσμα: το τρυφερότερο και ζουμερότερο βοδινό που έχω γευτεί... οκ δεν το συστήνω γι' αυτούς που προτιμούν το κρέας τους καλοψημένο, μιας και το 'χε το αιματάκι του. Το συνόδευσε με λαχανικά στον ατμό, πατάτες φούρνου, πατάτες πουρέ και φυσικά yorkshire puddings. Τα πιάτα ήρθαν και μας βρήκαν έτοιμα σερβιρισμένα στο τραπέζι από το σύζυγο. Εντυπωσιάστηκα από το πόσο ζεστό ήταν το ίδιο το πιάτο κι όπως μου εξήγησαν στα μέρη τους, για το υπέρτατο αποτέλεσμα, ζεσταίνεις το ίδιο το πιάτο πριν βάλεις μέσα το φαγητό. Μικρό αγγλικό μυστικό για τις κρύες μέρες όπως εμείς παγώνουμε τα ίδια τα ποτήρια της μπύρας το καλοκαίρι.
(Η φώτο είναι φυσικά "κλεμμένη" αφού ντράπηκα να φωτογραφήσω ξένα πιάτα)

Ήπιαμε το κρασάκι μας, συζητήσαμε για πολιτική, για βασιλιάδες, για πόλεμους, για θρησκείες και φυσικά για το κοινό μας αγαπημένο θέμα, το φαγητό. Η Σούζαν είναι η καλύτερη αγγλίδα μαγείρισσα που έχω γνωρίσει κι όταν της το είπα χάρηκε σαν μικρό παιδί.
- "Δεν φημίζονται οι Άγγλοι για την κουζίνα τους, εσύ όμως έχεις φτιάξει τα καλύτερα πιάτα που έχω δοκιμάσει"
- "Αλήθεια το λες; Έχω φίλες που έχουνε ταλέντο στη μαγειρική και το έχουν κάνει επάγγελμα αλλά... αλήθεια το λές;"

Το επόμενο πρωί και αφού προηγήθηκαν μερικά ποτηράκια κρασί παραπάνω και ένας γλυκός ύπνος στο πιο ζεστό πάπλωμα που με σκέπασε ποτέ, η Σούζαν με αποχαιρέτησε με δύο νοστιμιές: Raspberry Jelly από τα μούρα του κήπου της που ταιριάζει τέλεια σε γλυκίσματα και Green Tomatoes Chutney που έφτιαξε με τις ντομάτες που καλλιεργεί ο 92χρονος πεθερός της. Κι αφού οι νοστιμιές έφτασαν σώες μαζί μου στο νησί, το μόνο που απομένει είναι να συνοδεύσουν ευχάριστα τις γιορτές που έρχονται. Ετοιμαστείτε!

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Επιτέλους το πέτυχα … το γαλακτομπούρεκο!

Το περασμένο Σάββατο βράδυ ήμασταν καλεσμένοι σε ένα φιλικό σπίτι για φαγητό και έκανα γαλακτομπούρεκο για να πάω. Ήξερα ότι είχα δύσκολο κοινό καθώς αρκετοί από αυτούς είναι νοσταλγοί του ‘καλού ελληνικού γαλακτομπούρεκου που δεν μπορείς πουθενά να βρεις στην Κύπρο’…. Έτσι, οι προσδοκίες τους ήταν υψηλές και το άγχος μου μεγάλο! Έχω κάνει αρκετές φορές γαλακτομπούρεκο αλλά ποτέ δεν ήμουν απόλυτα ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα. Τη μία δεν ήταν τραγανά τα φύλλα, την άλλη το σιρόπι δεν ήταν πολύ δεμένο κ.λπ. Δοκίμασα όμως την παρακάτω συνταγή και δικαιώθηκα! Έδρεψα δάφνες!

Συστατικά
• 1 πακέτο φύλλο κρούστας (Βηρυτού)
Για την κρέμα:
• 1 φλιτζάνι ψιλό σιμιγδάλι
• 1 1/2 φλιτζάνι ζάχαρη (και πιο λίγο λόγω σιροπιού)
• 700 ml φρέσκο γάλα
• 300 ml κρέμα γάλακτος
• 4 αβγά (ελευθέρας βοσκής)
• 3 κουταλιές βούτυρο
• 2 βανίλιες
• ξύσμα από ένα λεμόνι
• βούτυρο λιωμένο για το άλειμμα των φύλλων (όσο πάρει…)
Για το σιρόπι:
• 700 γρ. ζάχαρη

• 400 γρ. νερό
• δυο κουταλιές της σούπας σιρόπι γλυκόζης
• φλούδα ενός λεμονιού
• 1 κουταλιά χυμό λεμονιού

Οδηγίες
1. Βάζουμε τα υλικά για το σιρόπι σε μια κατσαρόλα και βράζουμε για 4 λεπτά (από την ώρα που αρχίζει ο βρασμός). Το αποσύρουμε από τη φωτιά αφήνοντάς το να κρυώσει.
2. Σε μια αντικολλητική κατσαρόλα βάζουμε το γάλα, την κρέμα γάλακτος, το σιμιγδάλι, τη ζάχαρη, τις βανίλιες, το ξύσμα από το λεμόνι και σε μέτρια φωτιά τα ανακατεύουμε καλά.
3. Παίρνουμε τα αβγά και χωρίζουμε τους κρόκους από τα ασπράδια.
4. Χτυπάμε τα ασπράδια στο μίξερ να γίνουν μια καλή μαρέγκα και τους κρόκους με σύρμα.
5. Τα ενώνουμε με απαλές κινήσεις για να μην μας κόψει η μαρέγκα.
6. Αδειάζουμε το μείγμα στην κατσαρόλα σιγά - σιγά ανακατεύοντάς το με μια ξύλινη κουτάλα.

7. Προσθέτουμε το βούτυρο ανακατεύοντας συνέχεια κυκλικά και προς το κέντρο τις κατσαρόλας μέχρι να ενωθούν τα υλικά και να αρχίζει να πήζει η κρέμα μας να γίνει παχύρευστη, βελούδινη & αφράτη.

8. Βουτυρώνουμε τον πάτο του ταψιού και τα πλαϊνά του.
9. Στρώνουμε τα μισά φύλλα και τα βουτυρώνουμε πολύ καλά.
10. Αδειάζουμε την κρέμα και απλώνουμε τα υπόλοιπα φύλλα.
11. Μαζεύουμε όλα τα πλαϊνά των πάνω φύλλων και τα διπλώνουμε από κάτω, στον πάτο.
12. Χωρίζουμε χαράζοντας επιφανειακά το φύλλο σε κομμάτια.
13. Περιχύνουμε με μπόλικο βούτυρο την επιφάνεια και μετά ραντίζουμε επίσης με μπόλικο νερό για να γίνει τραγανό.
14. Ψήνουμε σε μέτριο προθερμασμένο φούρνο 180 βαθμών 1 & 10’ (περίπου) ώρα να ροδίσει καλά.
15. Mόλις το βγάλουμε από το φούρνο και είναι καυτό παίρνουμε το σιρόπι που έχει κρυώσει και αρχίζουμε να το ρίχνουμε σιγά σιγά επάνω στα φύλλα. Σημαντικό να βραχούν καλά τα φύλλα με το σιρόπι.
16. Aφήνουμε να κρυώσει τελείως το γλυκό και φυσικά να πιει και το σιρόπι του (προσοχή δεν το σκεπάζουμε γιατί θα μας χαλάσει από τους ατμούς).

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Σίσση, σνίτσελ και σάχερ...

Επισκέφτηκα τη Βιέννη πριν 2-3 βδομάδες, «αναγκαστικά» λόγω δουλείας.  Με το που έφτασα έπαθα ένα κρυαδικό (αντίθετο του θερμικού) σοκ λόγω του ότι έφυγα από τους 30C της Κύπρου και έφτασα στους 8C! Βεβαίως κοίταξα τον καιρό πριν φύγω αλλά ο χαλασμένος θερμοστάτης μου δεν μου επέτρεψε να εκτιμήσω σωστά πόσο κρύο θα ήταν και συνεπώς την έπαθα. Έφυγα με τη λιακάδα και ανάλαφρα ντυμένη και με το που έφτασα στο αεροδρόμιο ξεκίνησα να βγάζω από τη βαλίτσα μου ό,τι είχα και δεν είχα για να ζεσταθώ.
Έμεινα σε ένα ξενοδοχείο δίπλα από ένα υπέροχο πάρκο, κατά μήκος του Δούναβη, ντυμένο σε φθινοπωρινά χρώματα, τα οποία ακόμα να φανούν στην Κύπρο (και έτσι όπως πάει ούτε και το βλέπω). Δυστυχώς συνήθως στα επαγγελματικά ταξίδια δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για sight-seeing. Αυτή τη φορά ήμασταν κάπως τυχεροί και είχαμε μισό απόγευμα και ένα βράδυ στη διάθεσή μας. Κανονίσαμε, λοιπόν, με τον ωραίο συνάδελφο εκ Γαλλίας (νεαρός, μισός Γάλλος μισός Ιταλός και με accent τραγουδιστικό) και τον αντίστοιχο συνάδελφο εξ Ολλανδίας (πανύψηλο, κρυόκολο και ξερόλα) και κατεβήκαμε στο κέντρο.
Ξεκινήσαμε με τον καθεδρικό του Αγίου Στεφάνου όπου εκείνη τη στιγμή γινόταν λειτουργία και μόλις μπήκαμε ξίνισε τα μούτρα του ο δηλωμένος άθεος Ολλανδός. Περάσαμε από το ξενοδοχείο Σάχερ όπου ο κόσμος έκανε ουρά για ένα καφέ και the original sachertorte, το οποίο έχω δοκιμάσει στο παρελθόν και όντως αξίζει την αναμονή αν είστε φίλοι της σοκολάτας.

Συνεχίσαμε με το μουσείο Αλμπερτίνα που φιλοξενούσε μια έκθεση του Πικάσο με θέμα «Πόλεμος και Ειρήνη» και μια άλλη του Μιχαήλ Άγγελου για την ανθρώπινη μορφή. Ήταν και οι δύο πολύ ενδιαφέρουσες, για μένα περισσότερο αυτή του Πικάσο λόγω του θέματος ίσως, even though he is not my cup of tea σε θέματα τέχνης. Η Γκουέρνικα παρόλο που είχε άμεση σχέση με το θέμα δεν ήταν εκεί. Υπήρχαν όμως άλλα πολύ ωραία έργα, ειδικά αυτά που είχαν σαν θέμα την ειρήνη. Ο Ολλανδός σχολίασε σχεδόν κάθε έργο και έκανε σόου στις γνώσεις του περί ιστορίας/πολιτικής/τέχνης/τεχνικής κτλ κτλ κτλ. Όποτε είμαι με τέτοιου είδους ξερόλες βορειοευρωπαίους συνεργάτες βαριέμαι αφάνταστα γιατί νοιώθω ότι είμαι σε προφορικό τεστ γνώσεων.
Στη συνέχεια της βόλτα μας αφού λοιπόν είδαμε λουλούδια αγκινάρες και λάχανα και θαυμάσαμε βιτρίνες από μακαρούνς και cup cakes, ήπιαμε το sturm μας (ήπια το μισό και μετά θυμήθηκα να το φωτογραφήσω), δίπλα στη φουφού του καστανά (τα μεταξωτά τα άφησα σπίτι γιατί έκανε κρύο). Το sturm είναι φρέσκο κρασί που ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η ζύμωση, μπορείς να το βρεις μόνο αυτή την εποχή και πρέπει να προσέξεις μιας και είναι γλυκό και εύκολα πίνει κάποιος μεγάλες ποσότητες που δεν παύουν να περιέχουν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ. Ονομάζεται sturm (storm) γιατί δεν είναι διαυγές.
Επισκεφθήκαμε και μια έκθεση της μεξικανής ζωγράφου Frida Kahlo. Περιδιαβαίνοντας την έκθεση και διαβάζοντας διάφορα για τη ζωή της είναι εμφανής ο έντονος πόνος που βίωσε. Έζησε μια πολυτάραχη ζωή και εντύπωση μας έκαναν οι διάφορες εξωσυζυγικές σχέσεις της και κυρίως αυτή με τον Τρότσκι!! Περιττό να αναφέρω ότι ο Ολλανδός γνώριζε ήδη πολλά από τη βιογραφία της και ακούσαμε διάλεξη για τον κομμουνισμό, την ιστορία της εποχής, το ρόλο που διαδραμάτισε αυτή και ο Ντιέγκο ο άντρας της κτλ.
Δεν είναι κρίμα που στην Κύπρο σπανίως έχουμε την ευκαιρία να δούμε τέτοιες εκθέσεις? Βεβαίως πριν λίγους μήνες είχαμε την έκθεση του Μιρό που ήταν μια καλή αρχή.

Όπως και να έχει, καταλήξαμε ευτυχώς με άλλους συνεργάτες για φαγητό. Φυσικά φάγαμε σνίτσελ (ήταν τεράστιο και για μένα λίγο στεγνό) συνοδευόμενο από μια πολύ ωραία κρύα πατατοσαλάτα. Ο Ολλανδός που δεν καταλαβαίνει από φαγητό απόλαυσε το σνίτσελ του εκστασιασμένος. Για επιδόρπιο πήραμε φυσικά apple strudel που ήταν απλά φανταστικό.


  


Υ.Γ. Ίσως να πρέπει να οργανώσω μια σύνοδο κορυφής αποκλειστικά για apple strudel!!!

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Μύθος ή Αλήθεια: Δεν πρέπει να τρώμε κόκκινο κρέας

Αυτή η πλούσια γεύση του βοδινού αφήνει στο στόμα σου μια αίσθηση ικανοποίησης, διαφορετική από την ικανοποίηση της σοκολάτας, πιο hardcore θα έλεγα. Θεωρείται όμως κόκκινο κρέας και δεν κάνει, είναι όλο λίπος... ή μήπως κάνει;

Απομυθοποίηση:
Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν μελέτες που έχουν συνδέσει την κατανάλωση κόκκινου κρέατος με αυξημένο κίνδυνο για καρδιακή νόσο, μερικώς λόγω της αυξημένης περιεκτικότητας του σε κορεσμένα λιπαρά. Στην πραγματικότητα όμως, ένα προσεκτικά διαλεγμένο κομμάτι κόκκινου κρέατος μπορεί να περιέχει λιγότερο λίπος από ένα κομμάτι πουλερικού. Για παράδειγμα, ένα κομμάτι χοιρινό φιλέτο περιέχει 4γρ λίπος ανά 100 γρ ενώ το ψαχνό από το μπούτι του κοτόπουλου μπορεί να περιέχει μέχρι και 9γρ λίπος ανά 100γρ.

Είναι επίσης αλήθεια ότι κατά γενική ομολογία τα πουλερικά όπως το κοτόπουλο και η γαλοπούλα είναι κατά φύση λιγότερο λιπαρά. Στην πραγματικότητα όμως, αυτό ισχύει μόνο αν αφαιρείτε την πέτσα.

Τί θα φάμε σήμερα;
Αν σας αρέσει το βοδινό / χοιρινό μην το σκέφτεστε. Απλά διαλέξτε κομμάτια του κρέατος που δεν έχουν πολλά λιπαρά και αφαιρέστε το ορατό λίπος πριν το μαγειρέψετε. Πιο συγκεκριμένα:
- Χοιρινό: φιλέτο, μπριζόλες (όχι του λαιμού), ψαρονέφρι
- Βοδινό: το πάνω μέρος του μπουτιού, κιλότο, μπον φιλέ, μπριζόλες (σπάλα και καρέ).
- Χοιρινό ή Βοδινό: Το βοδινό έχει περισσότερο ενδομυϊκό λίπος ενώ το χοιρινό έχει περισσότερο ορατό λίπος και άρα είναι πιο εύκολο να αφαιρεθεί. Υπάρχουν όμως κομμάτια του βοδινού που συγκριτικά περιέχουν λιγότερο λίπος από του χοιρινού... γι'αυτό τελικά τα πάντα είναι θέμα γούστου και επιλογών... το κρέας είναι εδώ για να καλύψει τις ανάγκες και τα γούστα σας!

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Sweet Tooth vs Dog Tooth!

Σύνοδος 3η (συνέχεια)

Το γλυκό το κρατήσαμε για το τέλος κι αφού πέρασε κανένα μισάωρο γιατί το σούπερ κοκοράκι και Η σαλάτα μας άφησαν για λίγο νοκ άουτ. Αυτό το γλυκό ήταν ιδανικό για το μενού μας για δύο κυρίως λόγους αα) είναι πανεύκολο και ββουυ) είναι ελαφρύ και χωνευτικό. Ναι καλά ξέχασα κι ένα τρίτο λόγο... κάπως έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε και τη μαρμελαδίτσα που φτιάξαμε.

Τί θα χρειαστείτε:
Πώς να το φτιάξετε:
  1. Βάζετε σε ένα τηγανάκι τα αμυγδαλάκια, ανάβετε τη φωτιά και τα ανακατεύετε συχνά μέχρι να καβουρδιστούν. Δε θέλουν πολύ ώρα κανένα δεκάλεπτο.
  2. Χτυπάτε τη κρέμα γάλακτος κααααααααααλά στο μίξερ μέχρι να πήξει**.
  3. Προσθέτετε το γιαούρτι και τη βανίλια και ανακατεύετε απαλά.
  4. Προσθέτετε τη μισή περίπου μαρμελάδα και ανακατεύετε καλά.
  5. Μοιράστε το μείγμα*** σε μικρά μπολάκια, βάλτε σε κάθε μπολάκι μια κτγ μαρμελάδα και πασπαλίστε με το αμυγδαλάκι.
  6. Βάλτε τα μπολάκια στο ψυγείο για καμιά ωρίτσα και είναι έτοιμο!
Είναι τόσο ελαφρύ στο στομάχι, δροσιστικό που θα σας εκπλήξει! Φυσικά αν σας αρέσουν οι βαριές γεύσεις θα απογοητευτείτε... εκτός αν διπλασιάσετε την ποσότητα μαρμελάδας!

Προσοχή!
* Είχαμε μια διαφωνία με τη Λίνα αν τα αμυγδαλάκια θα έπρεπε να τα καραμελώσουμε η όχι... πέρασε το δικό μου και δεν καραμελώσαμε αλλά νομίζω είναι θέμα γούστου. Αν καραμελώσεις σίγουρα θα γίνει πιο γλυκιά η γεύση.
** Αν δεν πήξει μην ανησυχείτε! Συνήθως οι κρέμες γάλακτος με χαμηλά λιπαρά δύσκολα πήζουν. Η λύση είναι να προσθέσετε περισσότερο γιαούρτι μετά.
*** Το μείγμα θα πρέπει να μοιάζει με παχύρευστη κρέμα - να δυσκολεύει λίγο το κουτάλι να δώσει βόλτα μέσα.

Υ.Γ. Ο τίτλος καμία σχέση με την ανάρτηση απλά είναι πιασάρικος!

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Φθινοπώριασε...καιρός για σαλάτα!


Σύνοδος 3η (συνέχεια)

Είπαμε φτιάξαμε κόκορα, φτιάξαμε γλυκό, ε αυτή είναι η σαλάτα. Λίγο την προσοχή σας παρακαλώ... αυτή είναι Η σαλατα! Δεν έχετε δοκιμάσει ξανά τέτοια αρμονία στις γεύσεις (εκτός αν έχετε ξαναφάει ΤΗΝ σαλάτα). Την ώρα που τη δοκίμασα πραγματικά θυμήθηκα τη σκηνή στην ταινία Ratatouille (την έχετε δεί;) που ο μικρός σεφ εξηγεί στο αδερφάκι του τη μαγεία της κάθε γεύσης ξεχωριστά, μα κυρίως τη μαγεία που προκύπτει όταν ενώνεις γεύσεις σε μια...

Φθινοπωρινή Σαλάτα με Μήλα

Τί θα χρειαστείτε (συνοδευτικό για 4 άτομα / κυρίως για 2 άτομα)*:
  • 1 ματσάκι σπανάκι
  • 2 μήλα πράσινα
  • 1 μικρό κρεμμύδι
  • 40γρ blue cheese
  • 2 κσ. χυμό πορτοκάλι
  • 2 κσ. χυμό λεμόνι
  • 2κτγ μουστάρδα Dijon
  • 1 κσ. μέλι
  • αλάτι - πιπέρι
Πώς να τη φτιάξετε:
  1. Καθαρίζετε και κόβετε σε μικρά κομματάκια τα μήλα (χωρίς τα κουκούτσια εννοείται).
  2. Ψιλοκόβετε το κρεμμυδάκι.
  3. Κόβετε το σπανάκι με το χέρι. Κατά προτίμηση μόνο τα φύλλα και πετάτε τα κοτσάνια.
  4. Βάζετε τα υλικά σας σε ένα μπωλ και τρίβετε από πάνω το blue cheese.
  5. Φτιάχνετε τη σως** με τη μουστάρδα το μέλι και το χυμό πορτοκάλι και λεμόνι και περιχύνετε τη σαλατούλα.
Προσοχή!
* Όταν την τρώγαμε σκεφτήκαμε ότι λίγα χοντροκομμένα καρύδια θα της πήγαιναν γάντι... αλλά ήταν πλέον αργά (όχι σε ώρα σε ποσότητα που απέμεινε).
** Μπορείτε να τη βάλετε σε ένα μικρό μπουκαλάκι που κλείνει για να τη χτυπήσετε και να ομοιογενοποιηθεί πιο εύκολα - διαφορετικά μπορείτε απλά να ανακατέψετε καλά τα υλικά.

Θερμίδες: τί να σου λέω τώρα... απλά απολαύστε την χωρίς ενοχές! (να σπάσει η πέτρα 70 kcal / μερίδα)

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Coq au vin de la campagne cypriote!!!


Σύνοδος 3η.

Φαγώθηκε η Ζέτα να μαγειρέψουμε κανένα πιάτο με κρέας να χαρεί το στομαχάκι μας γιατί τελευταία το ρίξαμε στα επιδόρπια. Βέβαια, η εισήγησή της δεν ήταν τυχαία αφού είχε κατά νου τι ακριβώς ήθελε να μαγειρέψουμε … έτσι θυμήθηκε οut of the blue μια εκδρομή που πήγε στο Καρπενήσι όταν ήταν φοιτήτρια (ωραία χρόνια!) και έφαγε κόκορα με χυλοπίτες και από τότε της έμεινε απωθημένο καθώς δεν αξιώθηκε κανείς να της το ξαναμαγειρέψει! Κόκορας it is then.gr!

Ο τίτλος μας παραπέμπει κατ’ ευφημισμό και μόνο στη γαλλική κουζίνα καθώς εμείς μαγειρέψαμε τον κόκορά μας με την κλασική ελληνική συνταγή! Κάποια στιγμή θα κάνουμε και την αυθεντική γαλλική συνταγή, έτσι για να έχουμε να συγκρίνουμε...

Κόκορας αλανιάρικος (και μεθυσμένος) με χυλοπίτες!
Χρόνος προετοιμασίας: 20 λεπτά
Χρόνος ψησίματος στο μάτι: 1 ώρα
Χρόνος ψησίματος στο φούρνο: 20 λεπτά
Μερίδες: 5

Υλικά:

• 1/2 κόκορας 1.300 γραμμάρια
• 1 ποτήρι κρασί μαυροδάφνη (και λίγο παραπάνω!)
• 4 κουταλιές ελαιόλαδο (να γεμίσει τον πάτο της κατσαρόλας)
• 500 ml νερό
• 1 κουτί ντοματάκια αποφλοιωμένα και λιωμένα
• 1 κουταλιά ντοματοπελτέ
• 3 μέτρια ψιλοκομμένα κρεμμύδια
• 2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο
• 1 κουταλάκι γλυκού χοντρό αλάτι
• λίγο κανονικό αλάτι και πιπέρι
• 2 δαφνόφυλλα
• 1 ξύλο κανέλας
• 5-6 κόκκους μπαχάρι & γαρύφαλλο
• Λίγο αλεύρι
• ½ κιλό χυλοπίτες
• Αναρή ή κεφαλοτύρι(προαιρετικά)

Εκτέλεση:

- Πλένουμε τον κόκορα και τον κόβουμε σε μερίδες και τον στραγγίζουμε.

- Ζεσταίνουμε το λάδι στην κατσαρόλα και σωτάρουμε τον ελαφρώς αλευρωμένο κόκορα και από τις δύο πλευρές. Τον βγάζουμε σε πιατέλα και προσθέτουμε τα ψιλοκομμένα κρεμμύδια και το σκόρδο και τα σωτάρουμε να μαλακώσουν λίγο (να ‘ιδρώσουν’ που λένε και στο Master Chef!).

- Ξαναβάζουμε τον κόκορα και αφού προσθέσουμε τα μπαχαρικά σβήνουμε με το κρασί. Αφού εξατμιστεί το οινόπνευμα, ρίχνουμε την ντομάτα και τον πελτέ διαλυμένο στο νερό. Σκεπάζουμε με το καπάκι και μόλις αρχίσουν να βράζουν, χαμηλώνουμε τη φωτιά και αφήνουμε να σιγοψηθεί για 1 ώρα περίπου μέχρι να μαλακώσει το κρέας.

- Όταν το κρέας είναι έτοιμο το βγάζουμε από την κατσαρόλα και σουρώνουμε αν θέλουμε το ζουμάκι (για παν ενδεχόμενο π.χ κανένα κοκαλάκι, μπαχαρικά κ.λπ.). Εμείς βαρεθήκαμε και δεν το κάναμε πάντως... άσε που από το σουρωτήρι δύσκολα περνάει όλη η νοστιμιά (λέγε με κρεμμυδάκι-ντοματάκι).

- Προθερμαίνουμε το φούρνο και ρίχνουμε σε ένα ταψί τον κόκορα το ζουμάκι και τις χυλοπίτες και προσθέτουμε λίγο νεράκι αν χρειάζεται (ζεστό για να μην αλλάξουμε τη θερμοκρασία του κρέατος) και ψήνουμε για άλλα είκοσι λεπτά.

- Προσθέτουμε τριμμένη αναρή ή κεφαλοτύρι ή τίποτα για τους περίεργους που δεν τρώνε τυριά...


ΥΓ.1 Είχαμε όρεξη χθες και κάναμε και σαλάτα και γλυκό, θα σας πω περισσότερα αύριο!
ΥΓ.2 For the record: Η Μαίρη το έπαιζε άρρωστη και δε βοήθησε καθόλου (άντε, ελάχιστα στο πλύσιμο των πιάτων) και αφού έφαγε καλά καλά τον κόκορα την πήρε ο ύπνος και στον καναπέ...Η Ζέτα, όμως, έδωσε ρέστα! Έτσι για να μη δημιουργούνται εντυπώσεις (π.χ. φυγόπονη κ.λπ.!!!!!!!!)

Bon Appétit

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Μύθος ή Αλήθεια: Το μέλι παχαίνει λιγότερο από τη ζάχαρη

Τώρα που μπαίνει ο χειμώνας και έπιασαν τα κρύα (λέμε τώρα), πολλοί είναι αυτοί που στο τσάι τους προτιμούν να βάζουν μέλι αντί ζάχαρη γιατί πιστεύουν πως είναι πιο "διαιτητικό". Είναι;
Απομυθοποίηση:
  1. Ένα κουταλάκι του γλυκού μέλι έχει περισσότερες θερμίδες (περίπου 20) από την αντίστοιχη ποσότητα ζάχαρης (περίπου 15).
  2. Παρότι το μέλι περιλαμβάνει κάποια ποσότητα βιταμινών και ιχνοστοιχείων, η ποσότητα αυτή είναι τόσο μικρή που δεν συνυπολογίζεται στις ημερήσιες προσλήψεις. Για παράδειγμα ένας ενήλικας θα έπρεπε να καταναλώσει 150 κουταλιές της σούπας μέλι (δηλαδή περίπου 9600 θερμίδες) για να πάρει τα 15mg σιδήρου που χρειάζεται καθημερινά ο οργανισμός του.
  3. Το μέλι έχει αντισηπτικές - φαρμακευτικές ιδιότητες, αφού λόγω της πυκνότητας του σε σάκχαρα έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να επιβιώσουν μέσα σε αυτό διάφοροι μικροοργανισμοί (αφυδατώνονται). Έτσι με τη μορφή καταπλάσματος έχει θετική επίδραση σε χρόνιες πληγές και έλκη αναστέλλοντας την ανάπτυξη μικροβίων .
  4. Έχουν επίσης αποδοθεί σε αυτό φυσικές αντιοξειδωτικές ιδιότητες λόγω των συστατικών του.
  5. Θεωρείται καλό φυσικό ελαφρύ καθαρτικό λόγω της περιεκτικότητας του σε χολίνη η οποία διεγείρει τα κύτταρα του εντέρου και της υδροσκοπικής ιδιότητας του (απορροφά νερό) η οποία κάνει τα -συγνώμη τρώμε- πιο υδαρή και μαλακά.
Μέλι ή ζάχαρη λοιπόν;
  • Στην απώλεια βάρους σίγουρα το μέλι δεν είναι η σωστή απάντηση, αφού έχει περισσότερες θερμίδες.
  • Στις πληγές σας άφοβα μέλι.
  • Στις συνταγές θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι το μέλι είναι υγρό και άρα θα πρέπει για κάθε φλ. μέλι που χρησιμοποιούμε να αφαιρούμε 1/4 φλ από τα υπόλοιπα υγρά της συνταγής. Θα πρέπει επίσης να ψήνουμε σε ελαφρώς χαμηλότερη θερμοκρασία (-25C) και να έχουμε το νού μας στο χρόνο αφού το μέλι "χρυσαφίζει" πιο γρήγορα. Ακόμη, αν η συνταγή μας δεν έχει μαγειρική σόδα, καλό είναι να προσθέτουμε 1/4 κτγ σόδα για κάθε φλ. μέλι για να μειώσουμε την οξύτητά του και να αυξήσουμε τον όγκο μας στο τέλος.
  • Στις υπόλοιπες περιπτώσεις θα έλεγα ότι το "απομυθοποιημένο" μέλι στο τσαγάκι μας (κατανάλωση με μέτρο) είναι μια γλυκιά νότα στο βαρύ χειμώνα μας (στον ποιό;).

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Μαρμελάδα Φράουλα - Φραγκοστάφυλο Εξπρές!

Δεν ξέρω αν η περίπτωση μου είναι ιδιάζουσα - δεν πιστεύω να είναι. Όταν όμως θέλω να μαγειρέψω δεν βρίσκω πρώτα τη συνταγή και μετά τα υλικά αλλά πρώτα τα υλικά και μετά τη συνταγή. Ακούστηκε γκουρμέ; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Για να αποφασίσω τί θα μαγειρέψω βλέπω τί θέλω να ξεφορτωθώ από τα ντουλάπια / ψυγείο / κατάψυξη μου... Κάπως έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να φτιάξουμε μαρμελάδα φράουλα - φραγκοστάφυλο...

Γιατί κάθε τυπική νοικοκυρά που σέβεται τον εαυτό της έχει στο ψυγείο της φράουλες και φραγκοστάφυλο έτσι; Γιουβέτσι! Οι φράουλες και το φραγκοστάφυλο ήταν κατεψυγμένα και πολύ απλά βρέθηκαν στην κατάψυξη μετά από επίσκεψη μου σε γνωστό κωλοσσό μεταπώλησης τροφίμων (άτσα!). Η καταναλωτική μου μανία με διέταξε να τα αγοράσω κι εγώ υπέκυψα (shame on me). Πώς τα ξεφορτώθηκα;

Μαρμελάδα Φράουλα - Φραγκοστάφυλο Εξπρές

Τί θα χρειαστείτε (για ένα βαζάκι μαρμελάδα):
  • 1,5 φλ. φράουλες
  • 0,5 φλ. φραγκοστάφυλο*
  • 1/2 φλ. ζάχαρη
  • 1 κτγ χυμό λεμονιού

Πώς να τη φτιάξετε:

1. Κόβετε τις φράουλες σε τέταρτα.

2. Ρίχνετε στην κατσαρόλα τις φράουλες και το φραγκοστάφυλο μαζί με τη ζάχαρη και το χυμό λεμονιού και τα βάζετε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά για 10 λεπτά περίπου, μέχρι να πάρει την πρώτη βράση.

3. Αφού πάρει την πρώτη βράση χαμηλώνετε τη φωτιά σε χαμηλή προς μέτρια, βράζετε για ακόμα μισή ώρα περίπου ανακατεύοντας συχνά και είναι έτοιμη**.

4. Την αφήνετε να κρυώσει λίγο και τη μεταφέρετε σε γυάλινο ή πλαστικό μπουκαλάκι.

Διατηρείται στο ψυγείο μέχρι και ένα μήνα.

Προσοχή!
* Το φραγκοστάφυλο είναι ξινό γι αυτό και η μαρμελάδα βγαίνει κάπως γλυκόξινη. Αν προτιμάτε πιο γλυκές γεύσεις αφήστε μόνο τη φράουλα.
** Για να καταλάβετε αν η μαρμελάδα είναι έτοιμη, γεμίστε ένα ποτήρι νερό και ρίξτε μέσα μια σταγόνα. Αν η σταγόνα σχηματίσει γραμμή ενώσο πέφτει και κάτσει στον πάτο χωρίς να διαλύεται τότε είναι έτοιμη.
** Λιγότερο φανταζί τρόπος είναι να βάλετε μια κουταλίτσα σε ένα πιατάκι στην κατάψυξη για 5 λεπτάκια και να δείτε αν έπηξε.

Θερμίδες: 30kcal / κουταλάκι του γλυκού