Το South Wingfield είναι ένα χωριουδάκι στην περιοχή Derbyshire της Αγγλίας, αρκετά μεγάλο για να έχει 3 μπυραρίες και αρκετά μικρό για να κοιμούνται οι κάτοικοί του με ξεκλείδωτες πόρτες.
Με φιλοξένησαν στο σπιτικό τους ένα ιδιαίτερο ζευγάρι μεσήλικων παρά κάτι Άγγλων. Ένα μικρό παραδοσιακό τυπικό αγγλικό σπίτι με κόκκινα κεραμίδια, δύο υπνοδωμάτια, σεμεδάκια για κουρτίνες, τζάκι, ξύλινη μικροσκοπική κουζίνα και κήπο στο βάθος.
Μπαίνοντας από την κύρια είσοδο, του πρώτου δωματίου προηγείται ένας μικρός στενός διάδρομος που η χρησιμότητα του είναι απλή - εκεί αφήνεις ομπρέλες, παλτά, γαλότσες και οτιδήποτε άλλο κουβαλούσες στο κρύο και στη βροχή όλη μέρα. Αφού ξεφορτωθείς τα βάρη της ημέρας προχωράς μέσα σε μια τεράστια (για τα δεδομένα του σπιτιού) βιβλιοθήκη με κυρίως δύο είδη βιβλίων, μαγειρικής και ψυχολογίας - ο παράδεισός μου! Βιβλία μαγειρικής από κάθε χώρα για κάθε κουζίνα, βιβλία που μιλούν για γεύσεις και πως αυτές γεννιούνται, ζουν και επηρεάζουν τη ζωή μας.
Μια μικρή πόρτα σε οδηγεί στην τραπεζαρία με ένα μεγάλο τραπέζι από ακατέργαστο ξύλο, ένα ζεστό βαθύ καναπέ και μια μεγάλη δερμάτινη καρέκλα απέναντι από το τζάκι. Οι δύο γάτες, ο κύριος γάτος (Mr Cat) και ο Τζίντζερ (πόσο πιο αγγλικά ονόματα;), έχουν μόνιμη θέση πάνω στα χέρια του καναπέ, να κοιτάνε ευθεία το τζάκι και να μισοκοιμούνται από την αύρα της φωτιάς.
Η μικροσκοπική ξύλινη κουζίνα χωράει μέσα περισσότερα πράγματα απ'όσα παλεύουν να αποθηκευτούν στην σαφώς μεγαλύτερη δική μου. Κατσαρόλες και κουτάλες, μπαχαρικά και βότανα, όλα πάνω στα ράφια να σε καλούν να παίξεις μαζί τους. Ψυγείο; ναι υπάρχει ψυγείο, μα η φύση και το κρύο έξω στον κήπο έχουν βρει κι αυτά τη χρησιμότητά τους στην κουζίνα.
Η Σούζαν ήθελε να με φιλέψει κάτι παραδοσιακό.
The most traditional of all English dishes - Roasted Beef with Yorkshire Pudding. Βοήθησα λίγο, καθάρισα τις πατάτες και υπολόγισα το βάρος του βοδινού - έκανα τη βρώμικη δουλειά. Η Σούζαν είχε διαλέξει το τελειότερο κομμάτι του βοδινού γι'αυτό το γεύμα, παϊδάκια βοδινού, τα οποία έψησε άκοπα 15 λεπτάκια για κάθε κιλό τους και μετά τα άφησε να ξεκουραστούν άλλα είκοσι λεπτά εκτός φούρνου.
Αποτέλεσμα: το τρυφερότερο και ζουμερότερο βοδινό που έχω γευτεί... οκ δεν το συστήνω γι' αυτούς που προτιμούν το κρέας τους καλοψημένο, μιας και το 'χε το αιματάκι του. Το συνόδευσε με λαχανικά στον ατμό, πατάτες φούρνου, πατάτες πουρέ και φυσικά yorkshire puddings. Τα πιάτα ήρθαν και μας βρήκαν έτοιμα σερβιρισμένα στο τραπέζι από το σύζυγο. Εντυπωσιάστηκα από το πόσο ζεστό ήταν το ίδιο το πιάτο κι όπως μου εξήγησαν στα μέρη τους, για το υπέρτατο αποτέλεσμα, ζεσταίνεις το ίδιο το πιάτο πριν βάλεις μέσα το φαγητό. Μικρό αγγλικό μυστικό για τις κρύες μέρες όπως εμείς παγώνουμε τα ίδια τα ποτήρια της μπύρας το καλοκαίρι.
(Η φώτο είναι φυσικά "κλεμμένη" αφού ντράπηκα να φωτογραφήσω ξένα πιάτα)
Ήπιαμε το κρασάκι μας, συζητήσαμε για πολιτική, για βασιλιάδες, για πόλεμους, για θρησκείες και φυσικά για το κοινό μας αγαπημένο θέμα, το φαγητό. Η Σούζαν είναι η καλύτερη αγγλίδα μαγείρισσα που έχω γνωρίσει κι όταν της το είπα χάρηκε σαν μικρό παιδί.
- "Δεν φημίζονται οι Άγγλοι για την κουζίνα τους, εσύ όμως έχεις φτιάξει τα καλύτερα πιάτα που έχω δοκιμάσει"
- "Αλήθεια το λες; Έχω φίλες που έχουνε ταλέντο στη μαγειρική και το έχουν κάνει επάγγελμα αλλά... αλήθεια το λές;"
Το επόμενο πρωί και αφού προηγήθηκαν μερικά ποτηράκια κρασί παραπάνω και ένας γλυκός ύπνος στο πιο ζεστό πάπλωμα που με σκέπασε ποτέ, η Σούζαν με αποχαιρέτησε με δύο νοστιμιές:
Raspberry Jelly από τα μούρα του κήπου της που ταιριάζει τέλεια σε γλυκίσματα και
Green Tomatoes Chutney που έφτιαξε με τις ντομάτες που καλλιεργεί ο 92χρονος πεθερός της. Κι αφού οι νοστιμιές έφτασαν σώες μαζί μου στο νησί, το μόνο που απομένει είναι να συνοδεύσουν ευχάριστα τις γιορτές που έρχονται. Ετοιμαστείτε!
.JPG)
